"Jeszcze Polska nie zginęła" - pieśń nadziei i zwycięstwa (historia polskiego hymnu narodowego).

Polski hymn narodowy, czyli "Pieśń legionów polskich we Włoszech" znany również jako "Mazurek Dąbrowskiego", czy też jako "Jeszcze Polska nie zginęła".

W momencie kiedy powstał, traktowany był jako żołnierska pieśń patriotyczna, a w okresie niewoli narodowej wysunął się na czoło pieśni narodowych. Znany był i śpiewany przez cały XIX wiek. Po odzyskaniu niepodległości uznając znaczenie tej pieśni żołnierskiej ogłoszono go oficjalnie w 1926 roku jako hymn narodowy. Po II wojnie światowej w czerwcu 1948 roku władze polskie potwierdziły, że jest on oficjalnym hymnem narodowym i państwowym.

Historia "Mazurka Dąbrowskiego"
Upadek powstania kościuszkowskiego i II rozbiór Polski w 1795 roku położył kres wszelkim reformom politycznym i społecznym. Liczni przywódcy ruchu narodowy - wyzwoleńczego zginęli w walce, inni zostali umieszczeni w więzieniach (Kościuszko), inni jeszcze musieli wyemigrować (gen. Jan Henryk Dąbrowski, poseł Józef Wybicki, prawnik Franciszek Barss, gen. Michał Wierholski). Wszyscy oni przedostali się potajemnie do Francji. Stało się tak dlatego, że z osobą Bonapartego wiązano nadzieje na odzyskanie niepodległości. Jan Henryk Dąbrowski zaproponował rządowi francuskiemu utworzenie Legionów Polskich. Bonaparte mający kłopoty z naborem do armii rozkazał Dąbrowskiemu przeprowadzenie zaciągu do legionów, które miały posiłkować Lombardię. 5 I 1797 roku Dąbrowski przedstawił Administracji Generalnej Lombardii memoriał w sprawie legionów. Władze Lombardii oznajmiły przyjęcie propozycji Polaków. Dąbrowski dwukrotnie wydał odezwę do Polaków, która rozpowszechniona została w kraju i całej Europie (Włoszech, Francji i Niemczech). Na wezwanie Dąbrowskiego przybyło do Lombardii tysiące Polaków, w rezultacie czego Dąbrowski miał pod swoją władzą około 7 tys. ludzi. Z Francji do Lombardii przybyło wielu doświadczonych oficerów, a wśród nich przyszły autor "Mazurka Dąbrowskiego" - Józef Wybicki. Po zawarciu rozejmu pomiędzy Austrią i Francją w 1797 roku Austria zaczęła się domagać rozwiązania legionów. Napoleon jednak bardzo je cenił i dlatego, też nie rozwiązał ci, tylko przeniósł do Reggio Emilia we Włoszech. Tam też Wybicki spotkał się z Dąbrowskim. Wybickiego w Regiio bardzo wzrusza defilada polskich żołnierzy w mundurach narodowych. Właśnie to było jedyną przyczyną napisania "Mazurka Dąbrowskiego". Według zgodnych ówczesnych przekazów Henryka Dąbrowskiego, Karola Kniaziewicza, Kajetana Koźmiana i historyka Legionów Polskich - Aleksandra Choźko, Wybicki napisał słowa pieśni między 15, a 21 lipca 1797 roku, podkładając jej słowa pod ludową melodię mazurka znanego na Podlasiu i Pomorzu Gdańskim, już w połowie XVIII wieku. Ułożoną przez siebie pieśń z zaadoptowaną melodią zaśpiewał Wybicki na pożegnalnym zebraniu starszyzny legionowej. Odbyło się ono tuż przed przeniesieniem kwatery legionów z Regiio do Mediolanu. Utwór ten spotkał się z olbrzymim aplauzem, a proste słowa i melodia przypadły do gustu nie tylko oficerom, ale i żołnierzom.