Język polski

pierwsza  |  ...  |  213  |  214  |  215  |  216  |  217  |  218  |  219  |  ...  |  ostatnia

Język polski, Młoda Polska

Kazimierz Przerwa-Tetmajer "Koniec wieku XIX" - utwór głęboko pesymistyczny, rysujący sylwetkę dekadenta, dla którego życie jest udręką i wobec którego jest bezsilny. Poeta stawia 10 pytań, będących propozycjami, a może tylko możliwościami przyjęcia określonej postawy wobec życia. Postawy te są różnorakie: przekleństwo, ironia, przyjęcie idei, modlitwa, wzgarda, rozpacz, rezygnacja. Każda z nich spotyka się z negatywną postawą człowieka końca wieku, przekonanego o bezskuteczności jakiegokolwiek czynu, jakiejkolwiek reakcji na rzeczywistość. "Nie wierzę w nic" - brak podmiotowi lirycznemu wiary, nie pragnie niczego na świecie, ma wstręt do wszelkich czynów, drwi z wszelkich zapałów - oczekuje Nirwany. "Przeżytym" - klęska ideałów poprzedniego pokolenia, która zniszczyła wiarę i marzenia, na miejsce których nie pojawiły się i

Więcej o: Odbicie nastrojów końca wieku w liryce Młodej Polski

Język polski, Współczesność

Mrożek i Wyspiański zajmowali się problemami współczesnych im czasów. Pomimo, że są to w zasadzie różne problemy możemy dostrzec pewne cechy wspólne. Podobna jest tu rola tańca zamieszczonego na końcu utworu i ogarniającego społeczność. Tam taniec chocholi, tu tango wchłaniają ludzi w swój bezmyślny wir, oznaczają bierność i beznadziejność. Tango było tańcem popularnym, opartym o powtarzalność figur. Dzieje przedstawionych tu konfliktów (pokoleniowych i klasowych) przypominają rytm i powtarzalność tanga - bunt, rewolucja, kontrewolucja, siła i... od nowa! Końcowa scena - tango tańczone przez Edka - zwycięzcę to zarówno taniec chocholi - brak działań, brak aktywności, letarg społeczny, jest to również zapowiedź i zwycięstwo taniej kultury masowej. (Tango to taniec popularny). Poza tym opozycja: rodzina Stomilów - Edek przypomina najważniejszą w Weselu opozycję: inteligencja - lud. Wpr

Więcej o: Czy "Tango" Stanisława Mrożka można nazwać współczesnym "Weselem"?

Język polski, Pozytywizm

Problematyka dziecka, warunków jego życia, możliwości rozwoju, perspektyw, jakie mu stwarza sytuacja społeczno-polityczna kraju - to wręcz obsesyjny temat przede wszystkim nowel pozytywistycznych ("Anielka" Bolesława Prusa w całości poświęcona jest tej tematyce). Dzieci nędzy, głodzone, porzucane i demoralizowane pojawiają się w licznych utworach Elizy Orzeszkowej, np. "Julianka", "Sielanka nieróżowa", a także u Marii Konopnickiej, np. "Nasza szkapa". Dziecko, które za wszelką cenę próbuje uczyć się we wrogiej mu szkole lub poza nią, to temat "Pamiętnika poznańskiego nauczyciela" i "A...B...C...". Dziecko, które doświadcza skutków społeczno-obyczajowych podziałów wyznaczonych i przestrzeganych przez świat dorosłych to z kolei główny wątek "Grzechów dzieciństwa". H. Sienkiewicz pisze "Janka Muzykanta", a w jednej z nowel amerykańskich pt. "Sachem" opowiada zdarzenia zapamiętane właśni

Więcej o: Dziecko jako przedmiot i podmiot w nowelistyce pozytywistycznej.

Język polski, Młoda Polska

Reporter: Pierwsze i najważniejsze chyba pytanie: czy jest Pan szczęśliwy? Tomasz Judym: Nie. Nie jestem szczęśliwy i chyba nigdy szczęśliwy nie byłem. Może te krótkie chwile w Paryżu... Chociaż sam nie wiem. Pewny jestem natomiast tego, że teraz, z pewnej czasowej perspektywy, wyraźnie widzę, iż szczęścia w życiu nie zaznałem, po prostu nie mogłem go zaznać. R: Więc uważa się Pan za człowieka przegranego? TJ: Skądże znowu! Widać opacznie mnie pan zrozumiał. Przeżyłem bardzo pożyteczne życie. Gdyby dane mi było wybierać jeszcze raz, nic bym w moim życiorysie nie zmienił. Przez cały czas czułem się potrzebny, społecznie użyteczny. Moja praca, mimo że oceniana przez złośliwych jako syzyfowa, miała głęboki sens. Dzięki niej miałem spokój ducha. Czułem, że robię to, co robić powinienem. Po prostu spełniałem moje powołanie, a

Więcej o: Ofiarnictwo? Do jakich granic? Wywiad z doktorem Judymem

Język polski, Młoda Polska

1. Naturalizm - kierunek odrzucający wszelki byt nadprzyrodzony, uznający prawa przyrody za jedyne, które rzeczywistością rządzą i tłumaczą ją. Naturaliści twierdzili że: -literatura powinna naśladować rzeczywistość, w sposób szczegółowy odtwarzać zaobserwowane fakty, dążyć do fotograficznej wierności; -nie ma tematów, które są zakazane dla literatury, pisarz powinien sięgać również do najciemniejszych, intymnych i drażliwych spraw ludzkiego życia; -pisarz, podobnie jak uczony, szuka przede wszystkim prawdy, ukazuje rzeczywistość w sposób obiektywny, nie sądzi jej i nie ocenia. 2. Dekadentyzm - prąd wyrażający się w postawie pesymistycznej i indywidualistycznej, w poczuciu słabości i bezradności wobec przeczuwanego kresu cywilizacji. Niechęć do świata, utrata ideałów, poczucie niedorzeczności istnienia ("Koniec wieku XIX", "Nie wierzę w nic" -K.P.Tetmajer)

Więcej o: Kierunki artystyczne i nastroje epoki w literaturze Młodej Polski.

Poznaj potęgę umysłu: Poznaj złote myśli, ucz się wydajniej, wykorzystaj wiedzę innych, dowiedz się jak zrealizować swoje cele.

pierwsza  |  ...  |  213  |  214  |  215  |  216  |  217  |  218  |  219  |  ...  |  ostatnia