Język polski

pierwsza  |  ...  |  3  |  4  |  5  |  6  |  7  |  8  |  9  |  ...  |  ostatnia

Język polski, Średniowiecze

XIX-wieczna wizja średniowiecza występująca w romantyzmie jako estetyzacja i idealizacja kultury feudalnej i podkreślanie elementów religijnych i mistycznych kultury średniowiecznej, a w pozytywizmie jako ujmowanie średniowiecza jako epoki zabobonu i tyranii ciągle odciska piętno na współczesnych wyobrażeniach o tej epoce, jest jednak w świetle współczesnych badań całkowicie błędna. Tej wizji średniowiecza przeciwstawiła druga połowa XIX wieku wyidealizowany obraz epoki Odrodzenia, szczególnie w dziele Jakoba Burkhardta i Friedricha Nietzschego. Wiek XIX postrzegał renesans jako epokę postępu naukowo-technicznego, wyrafinowanej kultury materialnej, indywidualizmu, hedonizmu, a nawet ateizmu, przeciwstawiając go ostro średniowieczu, któremu przypisywał cechy przeciwne - taka wizja Renesansu jest jednak tylko częściowo słuszna i po części stanowi pro

Więcej o: Nawiązania do średniowiecza w literaturze polskiej późniejszych epok.

Język polski, Odrodzenie

Dramat szekspirowski - rodzaj dramatu wykreowanego przez Williama Szekspira. Uważa się, że dramat szekspirowski jest prekursorem dramatu romantycznego. Szekspir na tle literatury renesansowej jest wyjątkiem. Nie podporządkował się trwającej wtedy modzie, która wzorowała się na antyku. Burzył tradycje nakazujące trzymać się schematów klasycznych w budowaniu utworów dramatycznych. Nie przestrzegał jedności czasu, miejsca, akcji, tworząc zupełnie coś innego, nowego bohatera, wybiegał daleko poza swoje stulecie. Dramaty Szekspira są niezwykle nowoczesne, zawierają ponadczasowa tematykę, tworzą bohaterów, którzy wyrażają niepokoje człowieka każdego czasu, nawet człowieka współczesnego. Jest on poetą rzeczywistości. W swych utworach wprowadzając wiele postaci, mówi właściwie o jednej, ukazując jej psychikę, moty

Więcej o: Dramaty Szekspirowskie

Język polski, Antyk

Bohaterami są synowie bogów i ziemskich kobiet. Obdarzeni są siła fizyczną, podejmują trudy walki dla kraju, dla ludzkości. Stanowią archetypy.   Herakles - odznaczał się nadludzką siła. Mając niespełna rok zadusił węże, zesłane przez Herę. Bogini sprawiła, iż zabił swoje dzieci i żonę. Według wyroczni pokutą miała być służba u króla Eurysteusa i wykonanie 12 prac (stajnia Augiasza, zabicie hydry lernejskiej, lwa z Nemei). Bohater ożenił się z Dejanirą, która została porwana przez centaura. Ten ofiarował jej krew jako eliksir wierności. Zazdrosna Dejanira nasyciła nią koszulę Heraklesa. Krew Nesso-sa sprawiła ból - przed śmiercią uratował go ojciec, Dzeus. Prometeusz - ciało człowieka ulepił z gliny i łez, a duszę dał z iskier rydwanu słońca. Człowiek był bezbronny wobec

Więcej o: Bohaterowie w Mitologii

Język polski, Średniowiecze

Gotyk (z niem.) - to styl w architekturze i innych dziedzinach sztuk plastycznych (rzeźbie, malarstwie i sztuce sepulkralnej), który powstał i rozwinął się w połowie XII wieku we Francji i swoim zasięgiem objął zachodniochrześcijańską Europę. Powstanie gotyku związane jest z rozwijającą się pod koniec średniowiecza kulturą dworską, rycerską i mieszczańską. Gotyk - styl ten powstał już w połowie XII wieku (kolebką była Francja), osiągając rozkwit w XIII wieku i trwający do końca epoki; styl ten wiążą badacze kultury średniowiecznej z duchem scholastycznym i mistycznym dojrzałego średniowiecza. Jego cechami są min.: lekkość i hieratyczność (monumentalizm, kultowość, patos) konstrukcji, ostre łuki, sklepienia krzyżowo-żebrowe, wysokie okna z pięknymi kolorowymi witrażami, harmonijne połączenie elementów zdobniczych, nastrój podniosły wn

Więcej o: Gotyk i klasycyzm

Język polski, Barok

Barok - styl w sztuce, architekturze i literaturze zapoczątkowany we Włoszech; wyrósł na podłożu renesansu i panował od XVI do XVIII wieku (od około 1580 do około 1730 roku). Barok odznacza się ekspresyjnością, bogactwem formy i zdobnictwa, silnymi kontrastami, monumentalnością; linia prosta w sztuce i architekturze jest prawie nieobecna, jej miejsce zajmują linie faliste, załamania, występy, zaokrąglenia. Dzieła architektoniczne tego okresu bywają przeładowane dekoracją figuralną i ornamentyką. Nazywano go kiedyś "zwyrodniałą formą renesansu" (Jacob Burckhardt). Nazwa epoki pochodzi od słowa barocco - w języku włoskim: "coś dziwacznego, przesadnego", zaś w języku portugalskim - "perła o nieregularnym kształcie". Polscy reformatorzy oświeceniowi widzieli w baroku symbol upadku umysłowego, zacofania i panoszącego się sarmatyzmu. W

Więcej o: Barok

Poznaj potęgę umysłu: Poznaj złote myśli, ucz się wydajniej, wykorzystaj wiedzę innych, dowiedz się jak zrealizować swoje cele.

pierwsza  |  ...  |  3  |  4  |  5  |  6  |  7  |  8  |  9  |  ...  |  ostatnia