Stosunek do Boga - Mikołaj Sęp Szarzyński

Najwybitniejszym twórcą poezji katolickiej, epoki renesansu był Mikołaj Sęp Szarzyński. W 1601 roku został wydany przez jego brata niewielki tomik poezji zatytułowany "Rytmy albo Wiersze polskie". Jest on poetą tworzącym na pograniczu dwóch epok: renesansu i baroku. Fascynował go temat śmierci, motyw zwątpienia, przelotności wszelkich dążeń i doznań. W sonecie "O nietrwałej miłości świata tego" poeta przedstawia swoje przemyślenia nad dramatycznym konfliktem między miłością świecką a miłością świętą. Dla Szarzyńskiego nie liczy się bogactwo, czy rozkosz lecz najważniejszym celem jest dążenie do Boga. Wartości takie jak uroda czy bogactwo z biegiem czasu przeminą, zniszczeją więc należy szukać tego co trwałe. Takim celem życia może być umiłowanie Boga jako stwórcy tak pięknego świata. W utworze pt. "O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem", poeta ukazuje ludzkie życie jako nieustraszoną walkę z szatanem, pokusami i słabościami ciała. Podobnie jak w poprzednim sonecie Szarzyński również zwraca dość dużą uwagę na nietrwałość wartości ludzkich. Nadrzędnym celem każdego z nas powinno być mistyczne dążenie do zjednoczenia się z doskonałością absolutną, czyli ze Stwórcą. Sęp daje wyraz dramatycznej rozterce, świadomości rozdania między potrzebami ducha i ciała. Poetę przeraża samotność człowieka we wszechświecie, dlatego szuka pomocy w łasce bożej.