"Ojciec Goriot" Balzaca jako powieść realistyczna

Powieść realistyczna jest dziełem, które odzwierciedla rzeczywistość, ma być lustrem ludzi i wydarzeń. Cechy:
- obecność wszechwiedzącego, trzecioosobowego, "przezroczystego" narratora
- szczegółowość w opisie świata przedstawionego
- rzeczywisty byt fikcji (prawdopodobna realna fabuła)
- bohater - silna przedsiębiorcza osobowość, usytuowana na styku dwóch światów.

"Ojciec Goriot" odzwierciedla życie, przekrój społeczny, obyczaje Paryża lat 20 - tych. Narracja jest głosem trzecioosobowym i wszechwiedzącym, opowiada zdarzenia nie ujawniając swoich interpretacji. Wydarzenia powieści biegną kolejno, wynikają z siebie, są racjonalne i prawdopodobne, bez interwencji sił pozaziemskich, bez wizji i bez fantazji. Obserwujemy też skrupulatną szczegółowość w opisie świata przedstawionego - Balzac odtwarza mapę Paryża, układ uliczek w dzielnicy pensjonatu, opis budynku z zewnątrz. Stosuje zabieg milieu - czyli chwyt charakteryzowania postaci poprzez opis przedmiotów, którymi się otacza, pomieszczeń, w których przebywa, czy ludźmi z którymi przestaje. Przykładem milieu jest opis pensjonatu pani Vauquer. Rolę bohatera realistycznego odgrywa Vautrin - silna, przedsiębiorcza osobowość, stojąca na granicy świata zwykłego i przestępczego podziemia. Ponadto "Ojciec Goriot" pokazuje świat z punktu widzenia zwykłego odbiorcy, odkrywa i obnaża prawa rządzące rzeczywistością i ujawnia prawdy o życiu.