Wymień i scharakteryzuj średniowieczne formy teatralne

W średniowieczu kontynuowano istniejące już gatunki dramatyczne: tragedię i komedię. Pojawiło się też wiele nowych gatunków i odmian, wyrosłych na gruncie kultury chrześcijańskiej. Były to dramaty religijne:

dramat liturgiczny - średniowieczny gatunek dramatyczny wystawiany w kościołach w trakcie obrzędu. Były to sceny dialogowe związane z historią religijną, których tematyka pochodziła z Biblii lub z apokryfów. W obrębie dramatu lit. wykształciły się misteria;

misterium - sztuki dramatyczne prezentujące najczęściej jakiś fragment historii biblijnej (często poszerzonej o informacje dodatkowe, np. legendarne), konstruowane z myślą o ukazaniu akcji jako wielkiego dramatu chrześcijańskich dziejów ludzkości. Początek owego dramatu upatrywano w upadku człowieka, punkt kulminacyjny w odkupieniu, a koniec w mającym nadejść Sądzie Ostatecznym. Często zdarzenia w obrębie akcji były ze sobą mało spójnie powiązane, część pomijano. Przeświadczenie o dwoistej naturze Chrystusa (bosko-ludzkiej) pozwalało na nierażące zespolenie ziemskości i świętości, kategorii wzniosłości i niskości, pomieszaniu scen poważnych z komicznymi. Były grywane zazwyczaj przez członków cechów zawodowych, wyłącznie mężczyzn. Scena była zbudowana tak, że wszystkie elementy przestrzeni były pokazywane jednocześnie (symultaniczność);

moralitety - służyły skierowaniu człowieka na właściwą drogę. Bohaterem moralitetu był człowiek - "każdy" - usytuowany między niebem a piekłem, dokonujący wyboru odpowiedniej linii życia, toczący walkę pomiędzy siłami dobra i zła. Walka ta była wyrażona za pomocą uosobionych cnót: Męstwa, Czystości, Umiarkowania oraz grzechów: Lenistwa, Łakomstwa, Pychy, Kłamstwa, a jej zakończenie w zależności od dokonanego wyboru wieńczone było nagrodą lub karą.