"Dżuma" Alberta Camus jako przykład powieści paraboli

Parabola (przypowieść) gatunek literacki wywodzący się z Biblii. Jest to gatunek literatury moralistycznej. Parabola to taki utwór, w którym postaci i wydarzenia nie są ważne ze względu na ich cechy indywidualne, lecz istnieją i zachodzą jako przykłady uniwersalnych praw ludzkiej egzystencji, postaw wobec życia i kolei losu. Właściwa interpretacja paraboli wymaga od czytelnika przejścia od jej znaczenia dosłownego do ukrytego.

Cechy przypowieści, które możemy odnaleźć w "Dżumie"
1) Wieloznaczność słowa "dżuma" - choroba, zaraza, wszelkie zło, jak np. w wypowiedzi Tarrou dotyczącej zadżumionych ludzkich dusz
2) Bardzo ostra relekcja wątków i motywów, a także wszelkich realiów ze względu na przesłanie utworu.
3) Zamknięcie akcji powieści w przestrzeni ściśle zamkniętej, co pozwala na potraktowanie sytuacji przedstawionej w "Dżumie" jako sytuacji modelowej (akcja rozgrywa się w wymienionym z nazwy mieście - Oranie, który został opisany z jednej strony w sposób bardzo szczegółowy, zaś z drugiej strony w taki, że to może być opis każdego innego miasta). Podobnie pisarz traktuje czas. Jest rok 194. Nie jest on ściśle określony, wiemy tylko, że akcja rozgrywa się w ciągu 10 miesięcy od IV do II. Możemy też traktować w alegoryczny sposób motto powieści : "Jest rzeczą równie rozsądną ukazać jakiś rodzaj uwięzienia przez inny jak ukazać coś, co istnieje rzeczywiście, przez coś innego, co nie istnieje" - Daniel de Toe.