Język polski

pierwsza  |  ...  |  4  |  5  |  6  |  7  |  8  |  9  |  10  |  ...  |  ostatnia

Język polski, Antyk, Odrodzenie

Dramat antyczny - najstarszy rodzaj dramatu, który powstał w starożytnej Grecji. Dramaty antyczne były wystawiane w teatrach greckich podczas dionizji. Dramat antyczny dzielił się na tragedie i komedie. Cechą dramatu antycznego była tzw. zasada trójjedności (jedności czasu, miejsca i akcji), która ograniczała czas akcji do 24 godzin, miejsce akcji do jednego miejsca lub pomieszczenia i redukowała wątek do jednego, głównego. Na scenie znajdował się chór oraz najwięcej trzech aktorów, którzy nosili na twarzach maski odzwierciedlające charakter granych przez nich postaci. Bardzo rzadko pojawiał się czwarty aktor mówiący. Ważnymi elementami w dramacie były: decorum, katharsis, hamartia i mimesis; obowiązywał zakaz ukazywania krwawych scen. Najsławniejszymi greckimi dramaturgami byli: Sofokle

Więcej o: Jan Kochanowski "Odprawa posłów greckich", a dramat antyczny

Język polski, Antyk

Epos - inaczej epopeja, jeden z głównych i najstarszy gatunek epiki. Obejmuje utwory najczęściej poetyckie (np. Iliada), rzadziej tworzone prozą (np. Tain bo Coulange), a ukazujące dzieje życia legendarnych, częściowo historycznych lub całkiem historycznych bohaterów, na tle wydarzeń przełomowych dla danego narodu, lub też opowieść o prapoczątkach tego narodu lub grupy etnicznej. Często opowiadają nie tylko o postaciach ludzkich, ale też boskich, magicznych czy demonicznych (np. Ramajana). Najwcześniejsze eposy mają charakter zbioru opowieści mitycznych i wywodzą się często z czasów, w których grupa ich autorów nie znała pisma.  „Iliada" ukazuje ostatni rok z dziesięcioletniej wojny o Troję. „Inwokacja" wskazuje, iż treść będzie skupiać się na Achillesie (syn księcia Peleusa i

Więcej o: Bohaterowie eposu homeryckiego

Język polski, Średniowiecze

Charakterystyczną cechą literatury średniowiecznej jest jej szczególne zaangażowanie w kwestie religijne i świeckie, duchowe i społeczne. Literatura służyła określonym celom: pouczeniu i wychowaniu, potępieniu zła i afirmacji dobra, poszerzeniu wiedzy, pokazywaniu wzorców osobowych. Dlatego tak chętnie tworzono zalecane do naśladowania ideały osobowe, np. świętego, rycerza, władcy. Książka średniowieczna krążyła jako kodeks rękopiśmienny, do którego można było dopisywać na pozostałych pustych kartach inne teksty, i to w różnym czasie, nie zawsze oznaczonym. Jej społeczny zasięg, z uwagi na jednoegzemplarzowość, był ograniczony; zarazem koszt związany z nakładem pracy przy jej sporządzaniu był niezmiernie wysoki (np. równowartość kilku wsi). Dlaczego świat walczy o próżną chwałę? zapytywano w średniowieczu. Wszak

Więcej o: Cechy literatury średniowiecznej

Język polski, Odrodzenie

Jan Kochanowski (ur. 1530 w Sycynie koło Zwolenia, zm. 22 sierpnia 1584 w Lublinie) - wybitny poeta polski okresu Odrodzenia, sekretarz królewski, proboszcz poznański i zwoleński. Przez wielu uważany za "ojca poezji polskiej" a także "poetę egzystencji" (w swoich utworach często nawiązywał do motywu maski oraz tetaru mundi"). Pochodził ze szlacheckiej rodziny Kochanowskich herbu Korwin, był synem Piotra Kochanowskiego, sędziego ziemskiego sandomierskiego i Anny Białaczowskiej herbu Odrowąż. Problemami filozoficznymi zajmowano się już w Akademii Krakowskiej w XV wieku. Wówczas interpretowano dzieła Platona, Arystotelesa, Seneki, Sokratesa, Cycerona, św. Augustyna i innych. Jeszcze większe zainteresowanie filozofią, zwłaszcza starożytną, nastąpiło w okresie renesansu. Znacznie rozwinął się epikureizm, stoicyzm, platon

Więcej o: Praktyczna filozofia Jana Kochanowskiego i jej źródła

Język polski, Antyk

Epos - rozbudowany utwór epicki pisany wierszem, składający się z inwokacji i pieśni; wywodzi się z tradycji ustnej; duża liczba epitetów; występowanie narratora, który obserwuje lecz nie ocenia; fragmenty dynamiczne i statyczne; świat przedstawiony ma cechy realistyczne i fantastyczne; dzieje bohaterów ukazane są na tle przełomowych wydarzeń historycznych; paraleizm działań bogów i ludzi; środki stylistyczne: heksametr, retardacja - zwolnienie akcji, długie opisy - porównania homeryckie. (Homer „Iliada", Odyseja"; Wergiliusz „Eneida") Tragedia - utwór dramatyczny wywodzący się ze starożytnej Grecji. Podczas Dionizji, świąt ku czci greckiego boga wina i płodności Dionizosa, chór śpiewał uroczyste pieśni, zwane dytyrambami. W VI wieku p.n.e. poeta Tespis wp

Więcej o: Gatunki literackie

Poznaj potęgę umysłu: Poznaj złote myśli, ucz się wydajniej, wykorzystaj wiedzę innych, dowiedz się jak zrealizować swoje cele.

pierwsza  |  ...  |  4  |  5  |  6  |  7  |  8  |  9  |  10  |  ...  |  ostatnia