Język polski

pierwsza  |  ...  |  77  |  78  |  79  |  80  |  81  |  82  |  83  |  ...  |  ostatnia

Język polski, Młoda Polska

W utworze tym Żeromski ukazuje końcowy fragment powstania, losy jednego z uczestników - Winrycha. Nowelka jest bardzo kameralna, występuje w niej niewiele osób, pokazuje normalne losy powstańców, codzienne życie chłopa. Żeromski przez to demaskuje mit o powstaniu - był to zryw skazany na niepowodzenie, gdyż nie udało się zjednoczyć ludzi - chłopi nie rozumieli, o co toczy się walka, nie dość że nie przyłączyli się do walki, to jeszcze często współpracowali z Rosją. Żeromski wini za to szlachtę - chłop jest wierny, nieuświadomiony politycznie, nie rozumie idei uwłaszczenia. Współpracuje z zaborcą, bo od polskiej szlachty doznał jedynie upokorzeń i biedy. Nędza doprowadziła go do tego, że myśli tylko o przetrwaniu, jest zdegenerowany, nie przejmuje się śmiercią powstania, pragnie tylko wykorzystać sytuację. Żeromski nie zgadza się z pozytywistycznym sposobem pokazywania powst

Więcej o: Interpretacja noweli "Rozdzióbią nas kruki, wrony..."

Język polski, Barok

Mikołaj Sęp-Szarzyński żył w tym samym czasie co Jan Kochanowski, gdy zmarł w 1581 roku Kochanowski jeszcze żył (do 1584 roku). Wielu historyków literatury zalicza go do baroku (następnej epoki). Wybitny znawca baroku profesor Hernas w swojej pracy zatytułowanej "Barok" przedstawia twórczość Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego w rozdziale "Poeci metafizyczni" obok Sebastiana Grabowieckiego, Stanisława Grochowskiego, Kaspra Twardowskiego - poetów barokowych. Traktuje go więc jak poetę barokowego. Twórczość Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego przynosi nowe spojrzenie na człowieka, na sens ludzkiej egzystencji niż to, które miało miejsce w Renesansie. W poezji Sępa-Szarzyńskiego pojawiają się tony obce renesansowej pogodzie i radości życia, które mamy u Kochanowskiego. Otóż poezja Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego jest zapowiedzią zmian w literaturze, które przyniesie humanizm barokowy, czasy kontrre

Więcej o: Los człowieka w twórczości Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego i Daniela Naborowskiego

Język polski, Antyk

Homer opisuje w "Iliadzie" dwa wyraźne, mocne charaktery: Achillesa i Hektora. Te ścierające się ze sobą postacie mają bardzo wyraźnie zarysowane cechy charakteru. Ich czyny podlegają bezpośredniej ocenie moralnej, zawartej w wypowiedziach współbohaterów "Iliady", a także ocenie pośredniej, dokonywanej przez czytelnika, patrzącego na dane postacie z pozycji współczesnych wartości moralnych. Główni bohaterowie przemawiają swoim aktywnym postępowaniem, a ich czyny powodują jednoznaczną ocenę: negatywną lub pozytywną. Obie postacie charakteryzuje męstwo i autorytet. Zarówno w Achillesie, jak i w Hektorze spoczywa ufność i nadzieja poszczególnych stron konfliktu. Achilles daje nam się jednak poznać jako człowiek gwałtowny, mściwy i niewzruszony. "Na to strasznie zapalon Achilles zawoła: "O kłamco! o człeku bewstydnego czoła! (...) bezczelniku z psim okie

Więcej o: Charakterystyka porównawcza Achillesa i Hektora.

Język polski, Pozytywizm

Niewątpliwie najwybitniejszymi dziełami literackimi polskiego pozytywizmu, dziełami, które przedstawiają realia epoki postyczniowej, są Nad Niemnem E. Orzeszkowej i Lalka B. Prusa. Ciekawe, że chociaż tak jeden, jak i drugi utwór powstał w latach osiemdziesiątych XIX w., ich wymowa jest zupełnie różna. E. Orzeszkowa idealizuje przedstawioną rzeczywistość, B. Prus podejmuje raczej polemikę z programem epoki. Nad Niemnem można by porównać do miłej, sentymentalnej bajki, o której z góry wiadomo, że dobrze się skończy, bo nie ma prawa skończyć się inaczej. Justyna Orzelska i Witold Korczyński używają w rozmowach wręcz haseł głoszonych przez młodych pozytywistów, zwłaszcza dotyczy to wypowiedzi Witolda o konieczności zmiany sytuacji ludzi. Justyna, wychodząc za mąż za Janka Bohatyrowicza, wprowadza niejako w życie wymarzoną przez pozytywistów konsolidację dwóch klas społecznych. Agi

Więcej o: Wyjaśnij, co powoduje, że "Nad Niemnem" kończy się happy endem, a „Lalka” katastrofą.

Język polski, Średniowiecze

Średniowieczne społeczeństwo w większości krajów europy, a więc także w Polsce, podzielić można było na cztery grupy: chłopów, mieszczan, rycerzy oraz szlachtę wraz z klerem i władcami. Z literatury średniowiecznej dowiadujemy się natomiast o trzech zasadniczych postawach ówczesnych ludzi. Pierwszą z nich , przyjmowaną przez większość społeczeństwa, czyli chłopów, mieszczan i kapłanów był ascetyzm. Następną była postawa wzorowego rycerza. Trzecią z nich była postawa dobrego i sprawiedliwego władcy, a więc przedstawiciela rodu szlacheckiego posiadającego liczne ziemie, księcia, czy wreszcie monarchy. Pierwszą z postaw średniowiecznego człowieka był ascetyzm. Najlepszym wzorem ascety był Święty Aleksy. Narodził się on jako człowiek bardzo bogaty, lecz niedługo nim pozostał. Zaraz po ślubie, pozostawiwszy swą żonę dziewicą, "nabrał srebra, złota dosyć, co go mógł piechotą nosić" i w

Więcej o: Asceta, rycerz i dobry władca w mojej ocenie.

Poznaj potęgę umysłu: Poznaj złote myśli, ucz się wydajniej, wykorzystaj wiedzę innych, dowiedz się jak zrealizować swoje cele.

pierwsza  |  ...  |  77  |  78  |  79  |  80  |  81  |  82  |  83  |  ...  |  ostatnia