Gramatyka

1  |  2  |  3  |  4  |  5  |  6  |  7

Język polski, Gramatyka

Rzeczownik - nazwa części mowy oznaczającej większość występujących statycznie obiektów i zjawisk oraz pojęć abstrakcyjnych, tworzącej podmiot w zdaniu. Rzeczowniki są nazwami osób,rzeczy, zwierząt, roślin, uczuć,zjawisk przyrody.  Odpowiadają na pytania kto? co? Rzeczowniki mogą odmieniać się według liczb i przypadków. Odmianę rzeczowników nazywamy deklinacją. W większości języków istnieje jakiś system klasyfikacji rzeczowników. Systemy te to zwykle system rodzajów (niewielka zamknięta liczba kategorii mająca duży wpływ na inne konstrukcje języka) lub system liczników (duża otwarta liczba kategorii mająca ograniczony wpływ na inne konstrukcje, np. przy liczeniu) albo klasy. Rodzaje: osobowe - ojciec, student, sportowiec, Włoch, nieosobowe - wszystkie poza nazwami osób, imiona własne - Warszawa, Wisła, Odra, pospolite - miasto, rzeka, żywotne -...

Więcej o: Części mowy - Rzeczownik

Język polski, Gramatyka

Ż jest trzydziestą drugą, a zarazem ostatnią literą alfabetu polskiego, gdzie może się pojawić również pod postacią Ƶ. Ż jest także używana w języku maltańskim, języku kaszubskim i w języku wilamowskim (wymysöryś). Rz - dwuznak występujący w języku polskim oznaczający (obecnie) tę samą głoskę co ż. Pojawia się najczęściej po spółgłoskach (b, p, g, k, ch, j, w, t, d) a także, gdy w różnych formach wyrazu pojawia się zamiennie z r (morski-morze). Literę "ż" piszemy: gdy występuje wymiana "ż" - "g", np. potę"ż"ny - potę"g"a, mo"ż"emy - mo"g"ę, nó"ż"ka - no"g"a, rozdro"ż"e - dro"g"a, wa"ż"yć - wa"g"a, ul"ż"yć - ul"g"a; gdy występuje wymiana "ż" - "dz",np. pienię"ż"ny -...

Więcej o: Pisownia wyrazów z "ż" i "rz"

Język polski, Gramatyka

Zarówno w języku literackim, jak i w gwarach rdzennie polskich istnieje jedna spółgłoska tylnojęzykowa szczelinowa, mianowicie bezdźwięczne "ch". Głoskę tę oznaczamy w dwojaki sposób: za pomocą połączeń literowych "ch" oraz za pomocą litery "h". Obok "chata", "chować", "chwalić" piszemy "herbata", "hodowla", "hardy", choć w obu wypadkach w całej Polsce wymawiamy tę głoskę jednakowo. Jedynie w wymowie Polaków pochodzących z dawnych Kresów Wschodnich oraz Polaków mieszkających na pograniczu polsko-słowackim, polsko-ukraińskim i polsko-białoruskim istnieje rozróżnianie "ch" i "h". Jest to niewątpliwie rezultat wpływów obcych. Rozróżnianie "ch" i "h" na obszarze rdzennie polskim nie miało nigdy miejsca również w przeszłości. Jest ono...

Więcej o: Pisownia wyrazów z "h" i "ch"

Język polski, Gramatyka

Pisownia wyrazów przez "ó" lub "u" nie zależy od wymowy, gdyż w mowie w języku literackim obu tym literom odpowiada dziś ten sam dźwięk. Dzisiejsza więc oboczność literowa: "ó-u" nie ma uzasadnienia fonetycznego, lecz czysto historyczne, tzn. pochodzi stąd, że "u" oznaczone w piśmie przez "ó" występuje w miejscu dawnego "o". Pisownia wyrazów z "ó". W wyrazie piszemy "ó", jeżeli w innych formach tego wyrazu lub w wyrazach pokrewnych "ó" wymienia się na "o" lub "e", np. s"ó"l - s"o"li, d"ó"ł - d"o"łu, tych zb"ó"ż - te zb"o"ża, pi"ó"ro - pi"e"rze, sz"ó"sty - sz"e"ść. Formy typu: "stój", nie "bój" się,...

Więcej o: Pisownia wyrazów z "ó" i "u"

Poznaj potęgę umysłu: Poznaj złote myśli, ucz się wydajniej, wykorzystaj wiedzę innych, dowiedz się jak zrealizować swoje cele.

1  |  2  |  3  |  4  |  5  |  6  |  7