Język polski

1  |  2  |  3  |  4  |  5  |  6  |  7  |  ...  |  ostatnia

Język polski, Romantyzm

"Pogrzeb kapitana Meyznera"Twórczość Słowackiego nie cieszyła się na emigracji wielkim uznaniem. Sławę i rozgłos przyniósł mu dopiero "Beniowski" .Sława ta została ugruntowana wydanym w 1841 r. wierszem "Pogrzeb kapitana Meyznera" .Drukiem ukazał się on dopiero cztery lata później w "Głosie Wielkopolskim". Wśród emigrantów krążył on jednak w odpisach.Tytułowym bohaterem tego wiersza jest postać autentyczna kap. Józef Mayzner, uczestnik powstania listopadowego, później emigrant. 21 X 1841 r. zmarł on w paryskim szpitalu przebywając w nim od dłuższego czasu bez środków do życia. Z tego właśnie względy miał być on pochowany w zbiorowej, żebraczej mogile. Nie doszło do tego z inicjatywy F.Łubieńskiego, który zebrał wśród emigrantów potrzebne pieniądze i zorganizował "godny Meyznera" pogrzeb. Pogrzeb ten stał się patriotyczną manifestacją polskich emigrantów.Utwór ten

Więcej o: Los polskiego emigranta w "Lirykach" Juliusza Słowackiego.

Język polski, Romantyzm

Charakteryzując społeczeństwo polskie Mickiewicz przedstawia dwa środowiska : a) środowisko warszawskie (scena VII) b) środowisko wileńskie (scena VIII)W środowisku warszawskim Mickiewicz ukazuje dwie grupy. Pierwszą grupę stanowi grupka Polaków stojących przy drzwiach, którzy okażą się młodymi patriotami. Drugą grupę stanowi towarzystwo stolikowe składające się z : arystokratów, urzędników, wojskowych i literatów. Opisując salon warszawski Mickiewicz miał na myśli salon Wincentego Krasińskiego, ojca Zygmunta zaś opisując salon wileński - doktora Becna.Towarzystwo stołowe rozmawia na tematy błahe, interesują ich plotki, bale natomiast sprawy pastwa w ogóle ich nie obchodzą, boją się nawet o nich słuchać. Prześladowania są im obojętne i obce. Rozmowa toczy się po francusku ponieważ język narodowy uważają za prostacki, ludzi niższego pokroju. Nowosilcow jest

Więcej o: Sąd nad społeczeństwem polskim na podstawie III części "Dziadów".

Język polski, Młoda Polska

1. Naturalizm - kierunek odrzucający wszelki byt nadprzyrodzony, uznający prawa przyrody za jedyne, które rzeczywistością rządzą i tłumaczą ją. Naturaliści twierdzili że: -literatura powinna naśladować rzeczywistość, w sposób szczegółowy odtwarzać zaobserwowane fakty, dążyć do fotograficznej wierności; -nie ma tematów, które są zakazane dla literatury, pisarz powinien sięgać również do najciemniejszych, intymnych i drażliwych spraw ludzkiego życia; -pisarz, podobnie jak uczony, szuka przede wszystkim prawdy, ukazuje rzeczywistość w sposób obiektywny, nie sądzi jej i nie ocenia. 2. Dekadentyzm - prąd wyrażający się w postawie pesymistycznej i indywidualistycznej, w poczuciu słabości i bezradności wobec przeczuwanego kresu cywilizacji. Niechęć do świata, utrata ideałów, poczucie niedorzeczności istnienia ("Koniec wieku XIX", "Nie wierzę w nic" -K.P.Tetmajer)

Więcej o: Kierunki artystyczne i nastroje epoki w literaturze Młodej Polski.

Język polski, Młoda Polska

Reporter: Pierwsze i najważniejsze chyba pytanie: czy jest Pan szczęśliwy? Tomasz Judym: Nie. Nie jestem szczęśliwy i chyba nigdy szczęśliwy nie byłem. Może te krótkie chwile w Paryżu... Chociaż sam nie wiem. Pewny jestem natomiast tego, że teraz, z pewnej czasowej perspektywy, wyraźnie widzę, iż szczęścia w życiu nie zaznałem, po prostu nie mogłem go zaznać. R: Więc uważa się Pan za człowieka przegranego? TJ: Skądże znowu! Widać opacznie mnie pan zrozumiał. Przeżyłem bardzo pożyteczne życie. Gdyby dane mi było wybierać jeszcze raz, nic bym w moim życiorysie nie zmienił. Przez cały czas czułem się potrzebny, społecznie użyteczny. Moja praca, mimo że oceniana przez złośliwych jako syzyfowa, miała głęboki sens. Dzięki niej miałem spokój ducha. Czułem, że robię to, co robić powinienem. Po prostu spełniałem moje powołanie, a

Więcej o: Ofiarnictwo? Do jakich granic? Wywiad z doktorem Judymem

Język polski, Pozytywizm

Problematyka dziecka, warunków jego życia, możliwości rozwoju, perspektyw, jakie mu stwarza sytuacja społeczno-polityczna kraju - to wręcz obsesyjny temat przede wszystkim nowel pozytywistycznych ("Anielka" Bolesława Prusa w całości poświęcona jest tej tematyce). Dzieci nędzy, głodzone, porzucane i demoralizowane pojawiają się w licznych utworach Elizy Orzeszkowej, np. "Julianka", "Sielanka nieróżowa", a także u Marii Konopnickiej, np. "Nasza szkapa". Dziecko, które za wszelką cenę próbuje uczyć się we wrogiej mu szkole lub poza nią, to temat "Pamiętnika poznańskiego nauczyciela" i "A...B...C...". Dziecko, które doświadcza skutków społeczno-obyczajowych podziałów wyznaczonych i przestrzeganych przez świat dorosłych to z kolei główny wątek "Grzechów dzieciństwa". H. Sienkiewicz pisze "Janka Muzykanta", a w jednej z nowel amerykańskich pt. "Sachem" opowiada zdarzenia zapamiętane właśni

Więcej o: Dziecko jako przedmiot i podmiot w nowelistyce pozytywistycznej.

Poznaj potęgę umysłu: Poznaj złote myśli, ucz się wydajniej, wykorzystaj wiedzę innych, dowiedz się jak zrealizować swoje cele.

1  |  2  |  3  |  4  |  5  |  6  |  7  |  ...  |  ostatnia