Potencjał militarny Polski i Niemiec

Niemcy, przygotowując się do wojny z Polską od wiosny 1939 r., skierowały przeciwko niej ponad 1800 tys. żołnierzy, ponad 11 tys. dział, około 2,8 tys. czołgów, około 2 tys. samolotów oraz liczną grupę okrętów wojennych. Dowództwo sił niemieckich przeciwko Polsce objął gen. Walther von Brauchitsch. Utworzone zostały dwie grupy armii: "Północ" gen. Fedora von Bocka (21 dywizji) i "Południe" gen. Gerda von Rundstedta (36 dywizji). O powodzeniu kampanii zadecydować miała Grupa "Południe". Wojska skoncentrowane na Śląsku (8 i 10 Armia) oraz na Morawach i Słowacji (14 Armia) otrzymały zadanie jak najszybszego osiągnięcia Warszawy (10 Armia) i opanowania Górnego Śląska, a następnie Małopolski aż po Lwów. Armie polskie miały być zamknięte w łuku Wisły, a potem zniszczone. Przeciwko siłom III Rzeszy Polska zmobilizowała 39 dywizji piechoty, 11 brygad kawalerii, 2 brygady pancerno-motorowe, 5 brygad piechoty, tj. około 950 tys. żołnierzy.

Według wytycznych polskiego planu obrony, tzw. planu Zachód, przygotowanego w największym pośpiechu i to zaledwie szkicowo, Generalny Inspektor Sił Zbrojnych marsz. E. Rydz-Śmigły postanowił stoczyć bitwę głównymi siłami na terenach położonych na Zachód od Wisły. Realizacja tego planu miała zapewnić obronę obszarów niezbędnych do prowadzenia wojny, zachowanie głównych sił do czasu rozpoczęcia ofensywy francusko-brytyjskiej na Zachodzie oraz możliwość podejmowania dalszych działań w miarę rozwoju sytuacji na Zachodzie i na froncie polsko-niemieckim. Utworzono siedem wielkich związków operacyjnych oraz szereg mniejszych. Północną granicę państwa osłaniała SGO "Narew" (gen. Cz. Młot-Fijałkowski) i armia "Modlin" (gen. E. Przedrzymirski-Krukowicz). Armia "Pomorze" (gen. W. Bortnowski) broniła polskiego Pomorza, natomiast zachodniej granicy strzegły: armia "Poznań" (gen. T. Kutrzeba), armia "Łódź" (gen. J. Rómmel), armia "Kraków" (gen. A. Szylling). Nad granicą polsko-słowacką utworzono słabą liczebnie armię "Karpaty" (gen. K. Fabrycy). Główny Odwód Naczelnego Wodza, armia "Prusy" gen. S. Dąb-Biernackiego, znajdował się na południe od Warszawy. Obronę wybrzeża powierzono kontradmirałowi Józefowi Unrugowi.