Działania Związku Radzieckiego w latach 1943-1945

Historia, Historia powszechna, II wojna światowa

Na Froncie Wschodnim 6 stycznia 1944 Sowieci przekroczyli dawną granicę Polski, a w lipcu 1944 sforsowali rzekę Bug. 1 sierpnia wybuchło powstanie warszawskie, zainicjowane przez Armię Krajową w celu opanowania stolicy Polski przed nadejściem Armii Czerwonej, które po 63 dniach walki upadło. W styczniu 1945 ruszyła wielka sowiecka ofensywa, która odrzuciła Niemców od Wisły aż do Wału Pomorskiego. Losów wojny nie było już w stanie zmienić użycie przez Niemców nowych rodzajów broni, tzw. Wunderwaffe, w których pokładali duże nadzieje.

Niemcy, mimo poniesionych kolosalnych strat, dysponowali ciągle jeszcze na froncie wschodnim wielkimi siłami, dzięki przeprowadzonej totalitarnej mobilizacji. W tym stanie rzeczy Hitler pokusił się raz jeszcze na przechylenie szali zwycięstwa na swoją stronę.

Do wykonania decydującego uderzenia latem 1943 roku, które miało wyjść na tyły Armii Czerwonej nad Donem, dowództwo niemieckie wybrało odcinek frontu w rejonie Kurska. Do lata 1943 roku Niemcy skoncentrowali na tym odcinku frontu potężne siły pancerne.

Wielka ofensywa niemiecka na łuku kurskim rozpoczęła się 5 lipca 1943 roku. Po kilku dniach natarcie niemieckie zostało powstrzymane, a następnie Armia Czerwona przeszła do kontruderzenia. W rejonie Kurska, pod Prochowską, doszło do największej bitwy pancernej drugiej wojny światowej. Niemcy ponieśli tam dotkliwe straty, zwłaszcza w sprzęcie. Zacięte walki kosztowały ich 2600 czołgów i 1000 samolotów. Po niepowodzeniu na łuku kurskim Niemcy utracili również inicjatywę strategiczną na froncie wschodnim, mimo to aby doszło do ostatecznego zwycięstwa nad Niemcami był jednak potrzebny jeszcze ogromny wysiłek.

Ofensywa zimowa 1944.

Wykorzystując zwycięstwo na łuku kurskim, wojska radzieckie rozpoczęły na początku 1944 roku ofensywę na froncie o szerokości 1400km.

Armia Radziecka liczyła w tym czasie 6 milionów 740 tyś żołnierzy, dysponowała prawie 100 tyś. dział, ponad 5600 czołgów i prawie 9 tysięcy samolotów. Niemcy w owym czasie utrzymywali na froncie wschodnim prawie 5 milionów żołnierzy wyposażonych w 55 tyś. dział, 5500 czołgów i ponad 3 tyś. samolotów.

W wyniku ofensywy Armia Radziecka zadała nieprzyjacielowi straty w ludziach które sięgały przeszło 90 tyś. ludzi. Armia Radziecka oswobodziła ostatecznie Leningrad, mogący spełniać swoje pełne zadania jako wielkie centrum przemysłu zbrojeniowego. Po paru miesiącach front przesuną się z gór kaukaskich i znad Wołgi nad Dniestr. Zniknęło bez śladu długotrwałe zagrożenie obu głównych miast Zwiazku Radzieckiego, a cała niemal Rosja i Ukraina były oswobodzone od nieprzyjaciela. Ogółem od początku wojny do maja 1944 roku Niemcy stracili 3 miliony 285 tyś. ludzi z czego olbrzymią większość na froncie wschodnim.

Operacja białoruska-ofensywa letnia w 1944 roku.

Operacja białoruska Armii Radzieckiej rozpoczęła się 23 czerwca 1944 roku i trwała prawie 2 miesiące. Już pierwsze uderzenie 250 dywizji rosyjskich, wspartych czołgami w ilości 4600 i 44 tyś. dział i moździerzy oraz samolotami których było przeszło 6300 przełamało obronę niemiecką na szerokim froncie. Rozmach był tak potężny, że w ciągu 10 dni padło wiele miast strzeżonych i umocnionych przez 50 dywizji niemieckich. Dnia 3 lipca armia radziecka zdobyła Mińsk, stolicę Białorusi. Operujące dalej wojska marszałka Rokossowskiego zdobyły 23 lipca Lublin, Dęblin i Siedlce. Armia ta posuwając się na przód wzięła do niewoli przeszło 158 tyś. jeńców w tym 22 generałów. Wojska frontów radzieckich zbliżały się do granicy Prus Wschodnich. Drugie uderzenie wykonał 1 Front Białoruski, którego wojska 20 lipca 1944 roku przekroczyły Bug, wkraczając na Lubelszczyznę, a 24 lipca doszły już do Wisły. Na północy równocześnie nacierały wojska 2 Frontu Białoruskiego które przeprowadziły operację wileńsko -kowieńską oraz białoruską. Do Wisły dotarł również 1 Front Ukraiński, który toczył walki przeszło cały sierpień ale w ostateczności zdobył przyczółek w okolicach Sandomierza.

Gdy 1 sierpnia 1944 roku wybuchło Powstanie Warszawskie wojska 1 Frontu Białoruskiego zdobyły część Warszawy - Pragi i przerwał dalsze natarcie.

Działania wojsk radzieckich na ziemiach polskich.

Przygotowane przez armię radziecką ostatnie, decydujące uderzenie na Berlin mogło być zagrożone od północy przez znaczne siły niemieckie, trzymające się w Prusach Wschodnich i na Pomorzu. Prusy Wschodnie, baza zaczepna Niemiec od niepamiętnych czasów posiadała doskonałe naturalne warunki obronne dzięki wielkiej ilości pogranicznych jezior, bagien i lasów. Ofensywa na Niemcy rozpoczęła się 12 stycznia 1945 roku pierwsze ruszyły do natarcia wojska 1 Frontu Ukraińskiego. W ciągu pierwszych dni działań wojska przełamały obronę niemiecką na długości 60km. I posunęły się na przód 40km. Kolejno ruszyły dwie grupy armii radzieckiej jedna ruszyła ze wschodu na Królewiec a dowodził nimi marszałek Czerniakowski. Druga zaś dowodzona przez marszałka Rokossowskiego ruszyła z nad Narwi i nacierała w kierunku Olsztyna i Bałtyku. Wojska te przełamały opór na jeziorach mazurskich i zdobyły Malbork. Armie wyzwoliły w sumie miej więcej 350 miejscowości polskich. !7 stycznia została zajęta cała Warszawa a 19 Łódź i Kraków. Po możliwościach zdobycia Wrocławia i Poznania 21 stycznia Armia Radziecka przekroczyła dawną granicę polsko-niemiecką a 28 stycznia pierwsze oddziały dotarły do Odry

Podobne tematy Konflikty polsko-szwedzkie w XVII wieku W Polsce narastał konflikt pomiędzy Zygmuntem III... Reformacja REFORMACJA - ruch polityczno religijno społeczny w... I Wojna Światowa W niemieckich wyborach do parlamentu w 1912 stosunkowo... Przyczyny i przebieg Wielkiej Rewolucji Burżuazyjnej we Francji Mianem Wielkiej Burżuazyjnej Rewolucji Francuskiej lub... Unia Europejska Unia Europejska - gospodarczo-polityczny związek...